අවනඩුව

වෙහසකර දින ගෙවා
සිතිජ ඉම පසුකරන්
හිරු අවරට යන තෙක්
නොපියවා නොඉවසිලිව
විඩාබර වු නෙත් සඟල‍,
ඈත අහස් ගැබර මත
රෑ අඳුරු දුරු කරන්
සඳ මුදුන් වන තෙක්ම
බලා සිටිනා විට,
සඳ අවුත් නුබ ගැබරේ
අඳුරු වලාවන් ‍රොදකට
මුවා වී සැගව ගොස්